I've got to learn to lose for a while

Poniedziałek, 28 lutego 2011 · dodano: 03.03.2011 | Komentarze 3

Słońce rozkosznie wiosenne. Temperatura zdecydowanie mniej rozkoszna i jeszcze mniej wiosenna, choć w czasie jazdy przypominał o tym jedynie chłód wdychanego łapczywie powietrza. Nogi ciągle jednak nie obudziły się jeszcze z zimowego snu. Niby kręcą, niby siła na przyzwoitym (choć oczywiście nie optymalnym) poziomie, ale przebijanie się przez wiatr wciąż jeszcze kosztuje zbyt wiele. No i nie ma tego komfortu jaki daje rezerwa mocy, która pojawia się zwykle gdzieś w połowie albo pod koniec kwietnia i pozwala nie tracić tak drastycznie i żenująco prędkości, gdy tylko mocniej dmuchnie w twarz lub zaczyna się jakiś podjazd kategorii „pożal się boże”. Zamiast śledzenia umykającego krajobrazu pozostaje więc póki co wnikliwe badanie faktury asfaltu. Zamiast szerokich perspektyw i pogoni (przynajmniej wzrokiem) za horyzontem, oczy zbierają kolekcję szczątkowych, fragmentarycznych ujęć, zestaw zdjęć z niefrasobliwie upuszczonego aparatu: koleina przechodząca w pęknięcie, mnóstwo pozimowego syfu na poboczu, znów jakaś rozpadlina, która przeorała jezdnię dokładnie w poprzek przez całą jej szerokość, przemykające obok samochody, a raczej ich cienie i tak bez końca.
W Mileszkach kilka miesięcy temu zasłonili cmentarz nowym, postawionym z kamienia i cegły ogrodzeniem. W rogu wydzielili niewielki fragment przestrzeni, doskonale widoczny z drogi, i zamknęli go bramą zdobną w krzyże, za którą w bezładzie walają się śmiecie. Dowód nieskończoności bożego miłosierdzia: śmietnik też musi zostać zbawiony. Metafora Europa christiana. Oby pogańskie święto wiosny zasłoniło ten syf jak najszybciej.

Europa christiana © Dawko