Baby's coming back to me

Piątek, 25 marca 2011 · dodano: 26.03.2011 | Komentarze 0

Prawie trzy doby przymusowej rozłąki. Prawie 72 godziny nerwowego obgryzania paznokci. Prawie 4320 minut bez apetytu. Prawie 259200 sekund odpędzania od siebie złych myśli, wątpliwości i pełnych lęku pytań. Jak zniesie operację? Czy będzie taka jak dawniej? Kto zabił Kennedy’ego? Czy Elvis naprawdę żyje? Co pali Kaczyński?
Słowem, sam siebie skazałem na przydługi seans odchodzenia od zmysłów (podręcznikowy przypadek syndromu odstawienia). I kiedy w mojej głowie poczęły się już z desperacji wykluwać coraz to bardziej chore pomysły (myślałem o zgoleniu brwi, o biegu wzdłuż peletonu TdF w samych kabaretkach, o przyjęciu obywatelstwa Korei Północnej)... wreszcie, po krótkim telefonie i informacji o wybudzeniu z narkozy... jest... cała... zdrowa... subtelniejsza, ale jakby silniejsza zarazem... nie nowa, a przecież odmieniona i świeższa... po prostu piękna. Zadziwiająco dobrze zniosła transplantację (specjaliści mówią o ponadprzeciętnych możliwościach regeneracyjnych, twierdzą, że rehabilitacja właściwie jest zbędna) i tam, gdzie jeszcze do niedawna ciemną gwiazdę jej serca obracało czerniące się ramię Deore, teraz pyszni się srebrzyście SLX. Tam, gdzie na polecenia mych palców czekały telegraficzne czułki M530, teraz czatują drapieżne pazury cyngli SL-M660 – cisi zabójcy, perfekcyjni i bezlitośni. Mimo że pora już późna, wybieramy się na króciuteńki spacerek, budząc nowymi błyskotkami Expert-ki zazdrość samego księżyca.